Instytut Historii Sztuki 

Fakultet tematyczny:

Neapol. Artystyczna stolica królestwa i jej okolice

prowadzący: dr Jacek Bielak

Celem zajęć jest zapoznanie studentów ze sztuką w Neapolu oraz refleksja nad modelem tradycyjnej historiografii artystycznej wywodzącej się z koncepcji Vasariego. Uznawała ona np. Florencję za główne centrum renesansowego humanizmu, co oznaczało zepchnięcie z pola zainteresowań sztuki południowej Italii. Model ten będzie krytycznie skonfrontowany z rzeczywistością rozpoznaną za sprawą źródeł i zachowanych zabytków. Neapol – stolica królestwa, miasto z ponad 300 kościołami, setkami pałaców i licznymi muzeami przechowującymi bogactwo kultury regionu  – oto główny temat zajęć, które uzupełnią elementy krajobrazu kulturowego okolic Zatoki Neapolitańskiej (Casserta, Pozzuoli, Pompeje, Sorrento, Amalfi, Capri, Procida, Ischia, Salerno).

Między 1503r. a 1707r. Neapol powiększył swą populację z 50 do ponad 350 tys. mieszkańców. Oznaczało to dla miasta gwałtowny rozwój urbanistyczny, którego dynamikę można porównać jedynie z eksplozją światowych metropolii w 2 połowie XIX wieku. Neapol w epoce nowożytnej przeszedł więc przez niespotykany wcześniej eksperyment budowlany, który zaowocował nie tylko wspaniałą architekturą i sztuką, ale także licznymi problemami społecznymi kojarzonymi na ogół dopiero z rewolucją industrialną. Ponadto, mimo podziwianej przez wielu podróżników wspaniałości miasta, w historiografii artystycznej to raczej Florencja, a następnie Rzym, Wenecja czy Mediolan są powszechnie uznawane za stolice artystyczne nowożytnej Italii. Czy aby słusznie?

Zajęcia są wspomagane materiałami i zadaniami prowadzonymi na platformie e-learningowej UG https://pe.ug.edu.pl